inaantok na talaga ako. every rounds ko sa floors, tumatawad na ako ng power nap. in short, natulugan ko ang lahat ng nurses station, at may red na bilog na ako malamang sa noo. hehe. in fairness to me and my new found default face, natuwa naman ako sa complement na: you always look happy, that's nice. haha. dati kasi puro na lang mukha kang suplada. haha oh well. bangag pa din ako. di lang siguro halata na from na ako at hindi pa naliligo. buti na lang, may mga baon ang mga nurses at pinapakain ako. at tinitimplahan pa ako ng iced tea. natuwa naman ako.
ano bang mahirap sa sapinoso? hindi naman ako galit, nagwowonder lang. haha s-a-p-i-n-o-s-o. kasi sabi ko sa nurses, pag may nagpapage pa na Dr. Sapinosa, or Dr. Pinoso, hindi na ako sasagot. hahaha. natawa lang din sila kasi tumatawa ako. ok na yun, basta patulugin nyo ako, hehe. salamat sa mga hindi nang gigising para sa to follow at rbs. very good. clap, clap. kasi hindi ko na alam kung pano ko hahatiin ang katawan ko.
ayun. may irita mode pa. buti na lang, sa mga tinginan, nagkakaintidihan kami na.. alam na. nakakainis. kaya idadaan na lang namin sa sinigang. at starbucks coffee (para sa sticker). cheers na lang.
antok na talaga ako. at di ko na rin masyado maramdaman yung legs ko. haha. kaya, iba na lang. ayoko na pag usapan ang ospital. pagkain na lang kaya ulit. bakit ang sarap kumain? favorite ko talaga yun. ay, mas masaya pala. Pumasa na yung brother ko sa boards!! Woohoo. Sana yumaman na sya at tustusan nya ako. Poverty kasi. Bakit ba ganun? hehe antok na talaga ako. As in may ptosis na nagaganap. Di ko naman alam kung bakit ko pinagpipilitan mag blog. Wala namang kwenta ang random thoughts ko. Naiinis lang din kasi ang ng bonggang bongga. Dinaig pa ang... anong tawag dun sa color blue thingy na hand sanitizer sa hospital? hay wala na.. di na gumagana yung utak ko. anyway, malupit pa sya dun sa paglilinis ng kamay. wala pang 2 seconds, nakaturo na sa iba. lupet.
"assumera ka kasi" shet, sumakit yung tyan ko kakatawa. umiral na naman ang kamalditahan ko. di naman yun kamalditahan. truth lang ito. fact. ganun. bagay na di ko kaya baguhin, kahit anong pilit. sadyang ganun talaga ang buhay. kanya kanyang trip yan sa buhay. ganun din naman, may ayaw ka.. di mo naman mabago din. e.. ganun talaga. kesa mag ubos ako ng energy, kebs na lang. napakarandom na nito...
ano na ulit tawag dun sa kulay blue na hand sanitizer?! nakakainis. bakit hindi ko maisip! tumigil na yung utak ko.
Thursday, November 25, 2010
Friday, November 5, 2010
Flights of Ideas: just because mainit ulo ko.
hay. ang sama ko ba? pero for some reason.. actually, maraming rason, naiirita na talaga ako. as in major BV. na hindi pang public viewing.. hay. gusto ko lang ishare, na naiirita talaga ako! at hindi ko alam gagawin ko, kaya major deadma. sana magfast forward na lang ng konti ang time, tiis tiis muna. haha. ang sama ko. pero irita talaga. tatawanan ko na lang.
anyway, dahil ayoko na yan isipin. kwento na lang ako about ibang stuff. hindi na masyado sumasakit yung legs ko lately, nasasanay na sya sa never ending rounds. haha :P hindi na ako masyado lost. semi na lang. haha kainis lang, hindi ako nakasama kay apple and ava sa laptop shopping dahil pinaduty ako :( next time, sana may day na hindi tayo duty! no offense Georgy! :P
i love big bang theory! kakanood ko lang kasi ng episode 7. love it.
ano pa bang pwedeng random thoughts? first time ko mag star city last monday. as in rides. masaya naman pala dun. haha. in fairness, nag enjoy naman ako sa rides :) try nyo. wag lang kayo tatabi sa mga.. judgy! basta. haha tsaka wag kayo makipagsiksikan sa mga tao sa bilihan ng tickets. not so fun ang scent. at wag nyo na din itry ang 4D. masakit lang sya sa katawan. itry nyo na lang yung ibang rides, wag lang yun. At sa laser blaster, wag ka pumayag na red team ka, lugi. hindi strategic ang position ng base nyo. haha. ayun lang naman. bakit ba may namatay sa wild river? i mean bakit sya tumayo? nahulog tuloy sya.
gusto kumain. kakakain ko lang, gutom na naman ako. gusto ko ng steak. haha or bonggang burger. ayoko ng mcdo or jollibee burger kasi parang puro tinapay na lang nalalasahan ko dun, panimipisan ng patty. yung power burger. or japanese food. gusto ko ng maki. gusto ko ng kani salad. tofu. hay. gutom na ako. or para mas masaya, let's go cyma. cyma. i love it.
ayun lang. gutom na ako lalo :(
anyway, dahil ayoko na yan isipin. kwento na lang ako about ibang stuff. hindi na masyado sumasakit yung legs ko lately, nasasanay na sya sa never ending rounds. haha :P hindi na ako masyado lost. semi na lang. haha kainis lang, hindi ako nakasama kay apple and ava sa laptop shopping dahil pinaduty ako :( next time, sana may day na hindi tayo duty! no offense Georgy! :P
i love big bang theory! kakanood ko lang kasi ng episode 7. love it.
ano pa bang pwedeng random thoughts? first time ko mag star city last monday. as in rides. masaya naman pala dun. haha. in fairness, nag enjoy naman ako sa rides :) try nyo. wag lang kayo tatabi sa mga.. judgy! basta. haha tsaka wag kayo makipagsiksikan sa mga tao sa bilihan ng tickets. not so fun ang scent. at wag nyo na din itry ang 4D. masakit lang sya sa katawan. itry nyo na lang yung ibang rides, wag lang yun. At sa laser blaster, wag ka pumayag na red team ka, lugi. hindi strategic ang position ng base nyo. haha. ayun lang naman. bakit ba may namatay sa wild river? i mean bakit sya tumayo? nahulog tuloy sya.
gusto kumain. kakakain ko lang, gutom na naman ako. gusto ko ng steak. haha or bonggang burger. ayoko ng mcdo or jollibee burger kasi parang puro tinapay na lang nalalasahan ko dun, panimipisan ng patty. yung power burger. or japanese food. gusto ko ng maki. gusto ko ng kani salad. tofu. hay. gutom na ako. or para mas masaya, let's go cyma. cyma. i love it.
ayun lang. gutom na ako lalo :(
Monday, September 20, 2010
Flights of Ideas
Ganito pala kapag matagal akong nakatambay. Hindi ko ma-spell ang 'court' kanina. Nabubulok na yata yung utak ko. Baka sign yun na lumabas naman ako (at hindi talaga magbasa man lang, or do something productive). Therefore, mall na ito.
SO.. naglalakad ako sa mall. At kamusta naman, kelan pa naging short skirt ang uniform ng grade school at high school sa Cavite? Gossip Girl inspired? Brown short skirt, white blouse, maroon na some sort of vest, with black knee high socks! Meron ding red checkered skirt, na short kung short, sailor moon inspired siguro. Bakit ganun? Nung high school kasi ako, pahabaan kami ng skirt. Tapos niruruler ng prefect at pag masmahaba sa 3 inches (3 nga ba), sinusulatan using pentel pen yung skirt para mapilitan ka talagang gupitin. Buti na lang, madali i fold sa may waist ang skirt kaya umiikli sya instantly pag may sukatan portion. Nakakabother. Sana kasi girly din sila umupo kung gusto nila ng short skirt.
Naku, naalala ko na naman si ate. Hindi ko sya kamag anak. Si ate, na nagtitinda sa may bus terminal pauwi sa Cavite.
Lola: Magkano po ito? (sabay turo sa cookies)
Ate: *deadma* di man lang lumingon
Lola: (mas malakas) Magkano po ito?
Ate: (in fairness, lumingon. na mega simangot naman)
Lola: Ito o..
Ate: Kinse
Ate, sinong kaaway mo? Magsara ka na lang kaya kung ayaw mong magtinda. BV!
I'm watching Survivor Celebrity Showdown. Kaya ko kaya mag survivor? Takot ako magutom eh.
Speaking of takot. Takot ako sumakay sa elevator mag-isa lalo na kung more than 10 floors. Hindi ko alam kung bakit namin napag-usapan ulit ang fear ko na yan. Pero dati kasi, madalas ko napapanaginipan na nahuhulog ang elevator na sinasakyan ko. Sobrang panget way to die! Ano naman kasi laban mo sa falling elevator? So effort talaga nung tumira ako sa 1705 Manila Astral Tower. Kasi 17th! Nag kaincident pa na mag-isa ako then tumigil yung elevator, tumigil din yung puso ko. Nagpanic and then bumukas yung elevator. Hindi ko alam kung anong floor basta lumabas ako: "Stairs na ito." EFFORT, pero kesa naman mamatay ako (sa nerbyos).
Mean girl mode! Mabait naman ako eh. Si Mich at Francis may kasalanan nito eh. Haha. (hugas-kamay!) Bakit kasi. Hindi namin kayang tiisin man lait. Haha. Nung una, akala ko judgy lang itong mga friends ko. But no, after reading the said 'bio', ang sabi ko lang: "ANO DAW?". Nakakaloka, bakit ganun? Pareho lang naman kami ng alma mater, bakit hindi kami nagkaintidihan. Pictures? No comment! Sana talaga wag na ako mag comment. Sana na lang na eenjoy nya ang day off nya (what happened to WAG NA AKONG MAG COMMENT?)
Yun na!
SO.. naglalakad ako sa mall. At kamusta naman, kelan pa naging short skirt ang uniform ng grade school at high school sa Cavite? Gossip Girl inspired? Brown short skirt, white blouse, maroon na some sort of vest, with black knee high socks! Meron ding red checkered skirt, na short kung short, sailor moon inspired siguro. Bakit ganun? Nung high school kasi ako, pahabaan kami ng skirt. Tapos niruruler ng prefect at pag masmahaba sa 3 inches (3 nga ba), sinusulatan using pentel pen yung skirt para mapilitan ka talagang gupitin. Buti na lang, madali i fold sa may waist ang skirt kaya umiikli sya instantly pag may sukatan portion. Nakakabother. Sana kasi girly din sila umupo kung gusto nila ng short skirt.
Naku, naalala ko na naman si ate. Hindi ko sya kamag anak. Si ate, na nagtitinda sa may bus terminal pauwi sa Cavite.
Lola: Magkano po ito? (sabay turo sa cookies)
Ate: *deadma* di man lang lumingon
Lola: (mas malakas) Magkano po ito?
Ate: (in fairness, lumingon. na mega simangot naman)
Lola: Ito o..
Ate: Kinse
Ate, sinong kaaway mo? Magsara ka na lang kaya kung ayaw mong magtinda. BV!
I'm watching Survivor Celebrity Showdown. Kaya ko kaya mag survivor? Takot ako magutom eh.
Speaking of takot. Takot ako sumakay sa elevator mag-isa lalo na kung more than 10 floors. Hindi ko alam kung bakit namin napag-usapan ulit ang fear ko na yan. Pero dati kasi, madalas ko napapanaginipan na nahuhulog ang elevator na sinasakyan ko. Sobrang panget way to die! Ano naman kasi laban mo sa falling elevator? So effort talaga nung tumira ako sa 1705 Manila Astral Tower. Kasi 17th! Nag kaincident pa na mag-isa ako then tumigil yung elevator, tumigil din yung puso ko. Nagpanic and then bumukas yung elevator. Hindi ko alam kung anong floor basta lumabas ako: "Stairs na ito." EFFORT, pero kesa naman mamatay ako (sa nerbyos).
Mean girl mode! Mabait naman ako eh. Si Mich at Francis may kasalanan nito eh. Haha. (hugas-kamay!) Bakit kasi. Hindi namin kayang tiisin man lait. Haha. Nung una, akala ko judgy lang itong mga friends ko. But no, after reading the said 'bio', ang sabi ko lang: "ANO DAW?". Nakakaloka, bakit ganun? Pareho lang naman kami ng alma mater, bakit hindi kami nagkaintidihan. Pictures? No comment! Sana talaga wag na ako mag comment. Sana na lang na eenjoy nya ang day off nya (what happened to WAG NA AKONG MAG COMMENT?)
Yun na!
Wednesday, September 15, 2010
Random Thoughts
Ang dami ko na palang utang na blog. Yung mga naisip kong ibblog ko pero never ko na nablog. Wala pa yung Dumaguete-Siquijor blog ko! May Tali pa! Ano pa ba? Sana magawa ko one of these days. SANA. Pero kailangan ko muna mag aral ulit.
Emotera Mode ni Asyang
Moving out! Huhu. Bakit nakakalungkot maghakot ng gamit? At nakakapagod.
Pero seryoso, may something sa paglilipat na ito. Una sa lahat, hindi ko na kasi alam ang kasunod. Parang, after nito, saan na ako pupulutin? Malamang sa bahay muna, pero after nun? Hindi ko na alam. Patience. Pero nakakapraning din. Pwedeng exciting at pwedeng scary, ang thought na hindi mo pa alam kung anong kasunod. Plus, sa totoo lang, tahimik man at mas tipid ang buhay probinsya, hindi na ako sanay. Parang masaya lang sya kung uuwi ka for the weekend para magrelax at makatikim ang lutong bahay. Pero hindi sa ganitong panahon. Parang nakakadagdag sya sa kalungkutan! Haha.
So anong next? Residency. Yun ang plan. Nag apply ako ng IM sa Polymedic, UE and Cardinal. Mag-apply sana ako ng OB sa TMC, pero parang masyado na magulo utak ko, ayoko na din dagdagan ang dilemma, so stick to IM na nga lang ako. So san na? Hindi ko alam! HINDI KO ALAM. Maghihintay na lang ako kasi nakakabaliw isipin. Siguro naman kung pinasa ako ni Lord sa boards, may paglalagyan naman sya sa akin.
Maiba naman tayo. Mineet ko yung friend ko sa Barcino para makipag kwentuhan. Medyo sakto din. Namiss ko talaga yun kausap. Anything under the sun, plus medyo nag reminisce and in a way, nagkaconfidence ako ulit after ko mag anxiety attack. Actually, narealize ko, ganun na nga ako. Nagpapanic slight, then panic ng major. Kahit alam ko naman na in the end, go lang ako ng go. Fight. Minsan talaga kailangan ko lang mag-rant, magreklamo.. In the end, I checheer ko din naman ang sarili ko. Kailangan ko lang siguro na maremind na kaya ko to. Kaya sa mga friends kong hindi nagsasawa sa mga panic attacks ko at nagcheecheer sa akin, thank you nang super dami. Hindi rin ako magsasawa sa pagcheer sa inyo kasi nagkakapanic attacks din naman kayo. Haha. Tsaka wala akong friend na loser kaya pag sinabi kong carry nyo yan, carry lang.
Ikkwento ko sana yung conversation namin ng friend ko, kaso over sharing. Haha. Naisip ko wag na muna ishare. Basta ang sagot ko sa malupit nyang tanong ay: pwede ‘wag ko na munang sagutin?! Haha kasi naman! Malalaman din natin siguro ang sagot, at wish ko ay hindi naman YES ang sagot. Ang lungkot nun.
Matanda na tayo. Bakit ako nakarecieve ng text na matanda na tayo?! Haha feeling ko kasi college pa din ako. Kaya nga ako nalulungkot na residency na ang kasunod, kasi wala namang college student ang nagreresidency! Ibig sabihin, 25 na talaga ako. (sorry naman sa mga hindi 1985. Pero nagets nyo naman ang point… ng MATANDA na tayo kasi magreresidency na tayo)
So, saan na ang next? HINDI KO NGA ALAM. Pero sabi nga ng friend ko, feeling nya kaya naman nya mag enjoy kung san sya mapadpad. Therefore, magfeefeeling na din ako. Kaya ko mag enjoy, kung saan man ako mapadpad. Pero, mamimiss ko kayo nang MALALA. As in. Magkikita pa din naman tayo diba?
Pero seryoso, may something sa paglilipat na ito. Una sa lahat, hindi ko na kasi alam ang kasunod. Parang, after nito, saan na ako pupulutin? Malamang sa bahay muna, pero after nun? Hindi ko na alam. Patience. Pero nakakapraning din. Pwedeng exciting at pwedeng scary, ang thought na hindi mo pa alam kung anong kasunod. Plus, sa totoo lang, tahimik man at mas tipid ang buhay probinsya, hindi na ako sanay. Parang masaya lang sya kung uuwi ka for the weekend para magrelax at makatikim ang lutong bahay. Pero hindi sa ganitong panahon. Parang nakakadagdag sya sa kalungkutan! Haha.
So anong next? Residency. Yun ang plan. Nag apply ako ng IM sa Polymedic, UE and Cardinal. Mag-apply sana ako ng OB sa TMC, pero parang masyado na magulo utak ko, ayoko na din dagdagan ang dilemma, so stick to IM na nga lang ako. So san na? Hindi ko alam! HINDI KO ALAM. Maghihintay na lang ako kasi nakakabaliw isipin. Siguro naman kung pinasa ako ni Lord sa boards, may paglalagyan naman sya sa akin.
Maiba naman tayo. Mineet ko yung friend ko sa Barcino para makipag kwentuhan. Medyo sakto din. Namiss ko talaga yun kausap. Anything under the sun, plus medyo nag reminisce and in a way, nagkaconfidence ako ulit after ko mag anxiety attack. Actually, narealize ko, ganun na nga ako. Nagpapanic slight, then panic ng major. Kahit alam ko naman na in the end, go lang ako ng go. Fight. Minsan talaga kailangan ko lang mag-rant, magreklamo.. In the end, I checheer ko din naman ang sarili ko. Kailangan ko lang siguro na maremind na kaya ko to. Kaya sa mga friends kong hindi nagsasawa sa mga panic attacks ko at nagcheecheer sa akin, thank you nang super dami. Hindi rin ako magsasawa sa pagcheer sa inyo kasi nagkakapanic attacks din naman kayo. Haha. Tsaka wala akong friend na loser kaya pag sinabi kong carry nyo yan, carry lang.
Ikkwento ko sana yung conversation namin ng friend ko, kaso over sharing. Haha. Naisip ko wag na muna ishare. Basta ang sagot ko sa malupit nyang tanong ay: pwede ‘wag ko na munang sagutin?! Haha kasi naman! Malalaman din natin siguro ang sagot, at wish ko ay hindi naman YES ang sagot. Ang lungkot nun.
Matanda na tayo. Bakit ako nakarecieve ng text na matanda na tayo?! Haha feeling ko kasi college pa din ako. Kaya nga ako nalulungkot na residency na ang kasunod, kasi wala namang college student ang nagreresidency! Ibig sabihin, 25 na talaga ako. (sorry naman sa mga hindi 1985. Pero nagets nyo naman ang point… ng MATANDA na tayo kasi magreresidency na tayo)
So, saan na ang next? HINDI KO NGA ALAM. Pero sabi nga ng friend ko, feeling nya kaya naman nya mag enjoy kung san sya mapadpad. Therefore, magfeefeeling na din ako. Kaya ko mag enjoy, kung saan man ako mapadpad. Pero, mamimiss ko kayo nang MALALA. As in. Magkikita pa din naman tayo diba?
Random YM conversations with Tabachoi
Ace Sapinoso: alam mo ba nung isang araw daw may nanganak sa 13 years old lang
meaniemorbidmei: weh???
meaniemorbidmei: 13 years old???
Ace Sapinoso: oo
Ace Sapinoso: kamote
meaniemorbidmei: kamustahan ang malandi?
Ace Sapinoso: biruin mo yun
Ace Sapinoso: ang pinakabata na pasyente ko ay 14
Ace Sapinoso: at ang asawa nya daw ay 27!?!?!?!
meaniemorbidmei: anong year tayo ng 13?
Ace Sapinoso: 1st year HS!!
Ace Sapinoso: e nakababy bra pa nga lang ako nung 13 ako eh
meaniemorbidmei: tae kakamens ko lang nun
Ace Sapinoso: wala pa akong mens nun
meaniemorbidmei: tapos siya nakikipagboomboom pow na
meaniemorbidmei: wala pa akong iniisip nung first year kundi and spiceworld ay naka CD na at pano ako makakabili para cool kid ako
Ace Sapinoso: ako din
meaniemorbidmei: pati ang utuin ang magulang pumunta ng enchanted kingdom para cool ako
meaniemorbidmei: tapos siya mga missionary position na?!
Ace Sapinoso: tsaka kung paano ako magpapabili ng baby G kasi yun ang uso
meaniemorbidmei: tsaka kung totoong si nick carter at ema bunton
meaniemorbidmei: iblog mo to
meaniemorbidmei: ahahaha
Ace Sapinoso: haha
Ace Sapinoso: sige
Ace Sapinoso: ang issue pa ay kung babae si nick carter!
meaniemorbidmei: oo nga
meaniemorbidmei: at ang paunahan magmemorize ng rap sa crossroads ni mariah
meaniemorbidmei: haha hindi ko na ata memorize eh
Ace Sapinoso: nauso din ba sa inyo ang bell-bottom pants
Ace Sapinoso: tama ba yun? haha
meaniemorbidmei: medyo late na yun
meaniemorbidmei: mga 3rd year na yan!
Ace Sapinoso: 1st year yun!
Ace Sapinoso: ay nako
meaniemorbidmei: first year ang uso ay neon colored socks
Ace Sapinoso: late kayo
Ace Sapinoso: shet
meaniemorbidmei: hindi mga 2nd year na yan
Ace Sapinoso: alam ko na kung anong meron pa nung high school
meaniemorbidmei: NEON COLORED SOCKS RULES!!
Ace Sapinoso: oo yan nga
meaniemorbidmei: 1st year ang pinaguusapan natin ha
Ace Sapinoso: ano pa ba?
meaniemorbidmei: ang panahon nina samantha mumba at cleopatra
Ace Sapinoso: shet
Ace Sapinoso: ano yung nagtry kumabalaban sa spice girls?
Ace Sapinoso: yung 4 sila
Ace Sapinoso: solid harmonie!!!!
meaniemorbidmei: wahahahahahaha!!!! tama solid harmonie!!
meaniemorbidmei: sino kumanta ng hold jessie hold on just hold on?
meaniemorbidmei: hahaha
meaniemorbidmei: tsaka rollercoaster?
Ace Sapinoso: tsaka ce la vie
Ace Sapinoso: wait
Ace Sapinoso: yung may twins
Ace Sapinoso: aaaaaaaaaaa....
meaniemorbidmei: yes! anong name nila?
Ace Sapinoso: syeeeett
Ace Sapinoso: di ko maalala!!!!
meaniemorbidmei: tae tumutugtog sa utak ko ang jessie hold on
meaniemorbidmei: ahhaa
meaniemorbidmei: BAWAL MAGGOOGLE!
Ace Sapinoso: shet
meaniemorbidmei: isipin natin to
Ace Sapinoso: bakit mo na isip na mag gogoogle na ako!
meaniemorbidmei: ahahahahaha baka lang naman
Ace Sapinoso: wicked... for some reason naiisip ko yun
meaniemorbidmei: hindi naman steps di ba?
Ace Sapinoso: mag gogoogle na nga ako kung di mo sinabi eh
meaniemorbidmei: WAG MONG GAWIN KALABANIN MO!
Ace Sapinoso: hindi no
Ace Sapinoso: ang steps ay may lalake!
meaniemorbidmei: oo nga pala
Ace Sapinoso: w
Ace Sapinoso: may w sa pangalan
meaniemorbidmei: thanks ha
meaniemorbidmei: helpful
Ace Sapinoso: hahaha
meaniemorbidmei: magtanong ka na lang sa katabi mo
Ace Sapinoso: ilan lang ba ang may w sa pangalan?
Ace Sapinoso: kaya mo yan tabs
meaniemorbidmei: feeling ko may vowel
meaniemorbidmei: ahahaha
Ace Sapinoso: wala akong katabi!
meaniemorbidmei: B WITCHED?????!!
Ace Sapinoso: wah!!!!!!!!!
Ace Sapinoso: korek!
meaniemorbidmei: hahahahahaha
meaniemorbidmei: NAMI!
Ace Sapinoso: yehey
meaniemorbidmei: e naalala mo ba ang chismis nung highschool na nakakapossess ang diablo?
meaniemorbidmei: haha
Ace Sapinoso: haha
Ace Sapinoso: di ko yun narinig
meaniemorbidmei: weh di nga?
meaniemorbidmei: grabe naman
meaniemorbidmei: nakakadiri pa mga suot natin nun
meaniemorbidmei: panahon ng jumper yun eh
Ace Sapinoso: hindi na ako nag jumper no
Ace Sapinoso: pero nanay ko pa yung pumupili ng outfit ko nun
meaniemorbidmei: weh???
meaniemorbidmei: 13 years old???
Ace Sapinoso: oo
Ace Sapinoso: kamote
meaniemorbidmei: kamustahan ang malandi?
Ace Sapinoso: biruin mo yun
Ace Sapinoso: ang pinakabata na pasyente ko ay 14
Ace Sapinoso: at ang asawa nya daw ay 27!?!?!?!
meaniemorbidmei: anong year tayo ng 13?
Ace Sapinoso: 1st year HS!!
Ace Sapinoso: e nakababy bra pa nga lang ako nung 13 ako eh
meaniemorbidmei: tae kakamens ko lang nun
Ace Sapinoso: wala pa akong mens nun
meaniemorbidmei: tapos siya nakikipagboomboom pow na
meaniemorbidmei: wala pa akong iniisip nung first year kundi and spiceworld ay naka CD na at pano ako makakabili para cool kid ako
Ace Sapinoso: ako din
meaniemorbidmei: pati ang utuin ang magulang pumunta ng enchanted kingdom para cool ako
meaniemorbidmei: tapos siya mga missionary position na?!
Ace Sapinoso: tsaka kung paano ako magpapabili ng baby G kasi yun ang uso
meaniemorbidmei: tsaka kung totoong si nick carter at ema bunton
meaniemorbidmei: iblog mo to
meaniemorbidmei: ahahaha
Ace Sapinoso: haha
Ace Sapinoso: sige
Ace Sapinoso: ang issue pa ay kung babae si nick carter!
meaniemorbidmei: oo nga
meaniemorbidmei: at ang paunahan magmemorize ng rap sa crossroads ni mariah
meaniemorbidmei: haha hindi ko na ata memorize eh
Ace Sapinoso: nauso din ba sa inyo ang bell-bottom pants
Ace Sapinoso: tama ba yun? haha
meaniemorbidmei: medyo late na yun
meaniemorbidmei: mga 3rd year na yan!
Ace Sapinoso: 1st year yun!
Ace Sapinoso: ay nako
meaniemorbidmei: first year ang uso ay neon colored socks
Ace Sapinoso: late kayo
Ace Sapinoso: shet
meaniemorbidmei: hindi mga 2nd year na yan
Ace Sapinoso: alam ko na kung anong meron pa nung high school
meaniemorbidmei: NEON COLORED SOCKS RULES!!
Ace Sapinoso: oo yan nga
meaniemorbidmei: 1st year ang pinaguusapan natin ha
Ace Sapinoso: ano pa ba?
meaniemorbidmei: ang panahon nina samantha mumba at cleopatra
Ace Sapinoso: shet
Ace Sapinoso: ano yung nagtry kumabalaban sa spice girls?
Ace Sapinoso: yung 4 sila
Ace Sapinoso: solid harmonie!!!!
meaniemorbidmei: wahahahahahaha!!!! tama solid harmonie!!
meaniemorbidmei: sino kumanta ng hold jessie hold on just hold on?
meaniemorbidmei: hahaha
meaniemorbidmei: tsaka rollercoaster?
Ace Sapinoso: tsaka ce la vie
Ace Sapinoso: wait
Ace Sapinoso: yung may twins
Ace Sapinoso: aaaaaaaaaaa....
meaniemorbidmei: yes! anong name nila?
Ace Sapinoso: syeeeett
Ace Sapinoso: di ko maalala!!!!
meaniemorbidmei: tae tumutugtog sa utak ko ang jessie hold on
meaniemorbidmei: ahhaa
meaniemorbidmei: BAWAL MAGGOOGLE!
Ace Sapinoso: shet
meaniemorbidmei: isipin natin to
Ace Sapinoso: bakit mo na isip na mag gogoogle na ako!
meaniemorbidmei: ahahahahaha baka lang naman
Ace Sapinoso: wicked... for some reason naiisip ko yun
meaniemorbidmei: hindi naman steps di ba?
Ace Sapinoso: mag gogoogle na nga ako kung di mo sinabi eh
meaniemorbidmei: WAG MONG GAWIN KALABANIN MO!
Ace Sapinoso: hindi no
Ace Sapinoso: ang steps ay may lalake!
meaniemorbidmei: oo nga pala
Ace Sapinoso: w
Ace Sapinoso: may w sa pangalan
meaniemorbidmei: thanks ha
meaniemorbidmei: helpful
Ace Sapinoso: hahaha
meaniemorbidmei: magtanong ka na lang sa katabi mo
Ace Sapinoso: ilan lang ba ang may w sa pangalan?
Ace Sapinoso: kaya mo yan tabs
meaniemorbidmei: feeling ko may vowel
meaniemorbidmei: ahahaha
Ace Sapinoso: wala akong katabi!
meaniemorbidmei: B WITCHED?????!!
Ace Sapinoso: wah!!!!!!!!!
Ace Sapinoso: korek!
meaniemorbidmei: hahahahahaha
meaniemorbidmei: NAMI!
Ace Sapinoso: yehey
meaniemorbidmei: e naalala mo ba ang chismis nung highschool na nakakapossess ang diablo?
meaniemorbidmei: haha
Ace Sapinoso: haha
Ace Sapinoso: di ko yun narinig
meaniemorbidmei: weh di nga?
meaniemorbidmei: grabe naman
meaniemorbidmei: nakakadiri pa mga suot natin nun
meaniemorbidmei: panahon ng jumper yun eh
Ace Sapinoso: hindi na ako nag jumper no
Ace Sapinoso: pero nanay ko pa yung pumupili ng outfit ko nun
Tuesday, August 17, 2010
...been a while.....
after ten weeks of studying, 4 days of exams and 1200 questions answered... isa na lang ang hinihintay ko: RESULTS.
Arg. I hate waiting. This is torture. Ayoko na ulitin 'to, so not passing the August 2010 boards is definitely not an option. Sabi nga namin, hindi na pride ang nakataya dito, talagang iiyak ka na lang pag kailangan mo pa 'tong ulitin. Huhu. Nakakapagod yata ng malala mag aral everyday. Nung start medyo ok pa, parang feel na feel mong tumatalino ka.. but after a while.. nakakasuka na + nakakafrustrate kasi nabubura lang lahat ng inaral mo previously. Haha. Oh well, results in less than 24 hours (hopefully) and hopefully we will all be partying tomorrow.
I just watched Inception (which, by the way, was a great way to distract myself). Headache nga lang ng slight. And asked myself, Am I in a dream within a dream?? Haha crazy movie. What to do next? Kailangan kasi parati akong may ginagawa. Baka maiyak ako sa kaba pag maalala kong may boards results na lalabas bukas! Paano na?
Arg. I hate waiting. This is torture. Ayoko na ulitin 'to, so not passing the August 2010 boards is definitely not an option. Sabi nga namin, hindi na pride ang nakataya dito, talagang iiyak ka na lang pag kailangan mo pa 'tong ulitin. Huhu. Nakakapagod yata ng malala mag aral everyday. Nung start medyo ok pa, parang feel na feel mong tumatalino ka.. but after a while.. nakakasuka na + nakakafrustrate kasi nabubura lang lahat ng inaral mo previously. Haha. Oh well, results in less than 24 hours (hopefully) and hopefully we will all be partying tomorrow.
I just watched Inception (which, by the way, was a great way to distract myself). Headache nga lang ng slight. And asked myself, Am I in a dream within a dream?? Haha crazy movie. What to do next? Kailangan kasi parati akong may ginagawa. Baka maiyak ako sa kaba pag maalala kong may boards results na lalabas bukas! Paano na?
Wednesday, May 5, 2010
Boards, boards, boards.
iPod (check)
highlighters in different colors (check)
iced coffee (check)
pen (check)
post-it (check)
reviewers (check)
Kailangan ko ng lang ng motivation para mag-aral.
Facebook (let me check my facebook again!)
highlighters in different colors (check)
iced coffee (check)
pen (check)
post-it (check)
reviewers (check)
Kailangan ko ng lang ng motivation para mag-aral.
Facebook (let me check my facebook again!)
Tuesday, May 4, 2010
April 30, 2010
There were times when it seemed to be endless. But now that it has finally ended, you can’t help but look back, smile, and realize that amidst everything that has happened, I am here.
Happy, fulfilled, sad, anxious… and the list goes on. These are the things that you feel when a chapter of your life ends. But how do we say goodbye? And as Father told us in his homily, we say goodbye by saying Thank You, I’m Sorry and I hope.
Thank you…
For the friendship that lasted a year of challenges, misunderstandings, stress and schedule wars (in general)…
For the times we spent eating together… Coop food, mess hall food, good food, happy food, tipid food, 7-11 food…
For the priceless memories… (staring during rounds, super rush presentations, making up stories.. ahem psych CL…, ACU haggardness, glee bondings...)
For keeping us healthy despite the abundant normal flora of PGH… and giving us the physical strength to endure the challenges...
Sorry…
For being mataray… although na mamask kasi mas madaming mataray sa akin.. *ahem*
For my tamaaaad days…
For whatever shortcomings I have…
I hope…
We pass the boards.. hehe
That we see each other again, preferably not in PGH!
Happy, fulfilled, sad, anxious… and the list goes on. These are the things that you feel when a chapter of your life ends. But how do we say goodbye? And as Father told us in his homily, we say goodbye by saying Thank You, I’m Sorry and I hope.
Thank you…
For the friendship that lasted a year of challenges, misunderstandings, stress and schedule wars (in general)…
For the times we spent eating together… Coop food, mess hall food, good food, happy food, tipid food, 7-11 food…
For the priceless memories… (staring during rounds, super rush presentations, making up stories.. ahem psych CL…, ACU haggardness, glee bondings...)
For keeping us healthy despite the abundant normal flora of PGH… and giving us the physical strength to endure the challenges...
Sorry…
For being mataray… although na mamask kasi mas madaming mataray sa akin.. *ahem*
For my tamaaaad days…
For whatever shortcomings I have…
I hope…
We pass the boards.. hehe
That we see each other again, preferably not in PGH!
Monday, April 12, 2010
Super rant!
Pumasok ako sa elevator, then may patient in stretcher (stryker) na tinutulak ng isang intern and isang clerk. Medyo mahirap naman talaga i drive yung stretcher na yun, so hindi nila nasagad sa may wall yung stretcher. And then, out of nowhere...
Philcare person na medyo elderly female: Hindi po ganyan, isagad nyo sa gilid. (sabay tulak tulak ng stretcher habang iniipit nya ako sa corner!!! Di man lang ako binigyan ng chance umusog!)
Finally, nasagad na nya sa side. Then, bumaba yung patient with intern and clerk. Sumara ang elevator, sabay ang lola philcare mo, sumimangot.
Philcare: Hindi kasi marunong magdrive. (with matching agit face)
NA: Hayaan mo na yun ate, mayayaman yung mga yun. Di yun sanay sa ganyan.
Philcare: Hindi. Dapat pinag-aaralan nila yan! (still with agit face, hindi nagpapatawa ang lola mo.)
NA: Ano ka ba. Dapat kasi may manong. (nakita nya siguro na nanlaki ang mga mata ko)
Elevator person: Oo nga, dapat may manong.
Philcare: Dapat inaaral nila yan kasi nandito sila!
Elevator person: Ang init naman ng ulo mo.
Then, bumaba na si philcare person.
Ay nako talaga!! Nakakaloka! At galit na galit talaga sya ha. Kung di lang talaga sya matanda, at di ako pagod na pagod kakaakyat baba sa NICU..!!!! DAPAT KASI MAY MANONG!!!
Philcare person na medyo elderly female: Hindi po ganyan, isagad nyo sa gilid. (sabay tulak tulak ng stretcher habang iniipit nya ako sa corner!!! Di man lang ako binigyan ng chance umusog!)
Finally, nasagad na nya sa side. Then, bumaba yung patient with intern and clerk. Sumara ang elevator, sabay ang lola philcare mo, sumimangot.
Philcare: Hindi kasi marunong magdrive. (with matching agit face)
NA: Hayaan mo na yun ate, mayayaman yung mga yun. Di yun sanay sa ganyan.
Philcare: Hindi. Dapat pinag-aaralan nila yan! (still with agit face, hindi nagpapatawa ang lola mo.)
NA: Ano ka ba. Dapat kasi may manong. (nakita nya siguro na nanlaki ang mga mata ko)
Elevator person: Oo nga, dapat may manong.
Philcare: Dapat inaaral nila yan kasi nandito sila!
Elevator person: Ang init naman ng ulo mo.
Then, bumaba na si philcare person.
Ay nako talaga!! Nakakaloka! At galit na galit talaga sya ha. Kung di lang talaga sya matanda, at di ako pagod na pagod kakaakyat baba sa NICU..!!!! DAPAT KASI MAY MANONG!!!
Thursday, April 8, 2010
Catcher Duties!
Our cutie babies! I want one! Pwede ko ba sila nakawin? Kasi ayoko manganak. Tsaka ibabalik ko naman sila pag malaki na sila. Hehe.
Sunday, April 4, 2010
Calatagan
I was born in the water -- well, not literally. Kaya kapag may chance mag swimming at magrelax sa beach, go lang.
For some reason, nakakarelax talaga ang beach. Hindi ko masyado maintindihan kung bakit may mga taong hindi naeexcite sa beach at naiirita sa buhangin. Anong mali sa beach, sa sand at sa arawan?
Calatagan. Kung gusto mo ng beach na may inuman, party at maraming tao, hindi ito ang beach na iyon. Ito yung beach na pwede kang magmunimuni, manood lang ng sunset, magbasa, mag ipod, humiga sa sand at matulog... Actually, pwede ding may inuman, makipagwasakan kung madami kang kasamang friends... pero kung gusto mo ng peace and quiet, mas pwedeng pwede ang Calatagan.
Baby Angel
After being intubated, 2 weeks on NCPAP, weaning, and failing on nasal cannula, she finally tolerated minimal oxygen support. I was the proud intern. This is Baby Angel. Born preterm, 31 weeks by pediatric aging, via low segment ceasarean section. Her mommy died because of ecclampsia. She was readmitted because of aspiration pneumonia and coded twice. Today, she sleeps soundly in her incubator. While her dad goes from one bed to another, looking for mommies who are willing to donate breastmilk for Baby Angel. In this case, no such thing as 'bantay failure'. I hope she gets better soon.
I liked pediatrics for the cute babies. I liked seeing babies like Baby Angel get well. But I can't be in Pediatrics... because not all cute babies get well. Some of them will die.
He was an 8 year old kid, who was diagnosed with Osteosarcoma about a year ago. He underwent right hip disarticulation. He has been sitting for the last couple of months because he had trouble breathing when lying down. Then one day, he complained of difficulty breathing despite oxygen support. He waited for his mom, and after a while, he coded. I was there, doing chest compressions, until his mother asked us to stop resuscitating.
I don't know how to put it in words. It's different when an adult dies. Kids should not die, because they're kids. They're babies.
I can't be in Pediatrics because I don't like computations, formulas, tiny vessels, tantrums... and dying children. It's too sad.
Thursday, April 1, 2010
I'm a little confused.. but sort of, in a good way. Haha. Dianne Singson has no laptop. Duty kami as cathers at wala syang dala to entertain herself. She's sleeping. Haha. Basta benign di na ako magrereklamo. Anyway, as I was saying.. things happen.. ganun lang yun. Wala na pa lang next dun sa statement ko na yun.
Naiinis lang din ako. Sa mga taong papansin. Sa mga taong dense. Sa mga taong hindi mo maintindihan kung ano ba talaga ang gusto nila mangyari. Gustuhin ko man habaan pa ang patience ko sa kanila, kung paulit paulit, nakakapikon na din. Hindi nakakatuwa.
Anyway, duty ako. Magttrabaho na muna ako.
Naiinis lang din ako. Sa mga taong papansin. Sa mga taong dense. Sa mga taong hindi mo maintindihan kung ano ba talaga ang gusto nila mangyari. Gustuhin ko man habaan pa ang patience ko sa kanila, kung paulit paulit, nakakapikon na din. Hindi nakakatuwa.
Anyway, duty ako. Magttrabaho na muna ako.
Thursday, March 18, 2010
Beach Mode
Finally! Just booked a flight to Dumaguete! Now, I have something to look forward... Dumaguete-Siquijor! Wait for me, and my high school friends! Haha I can't wait. Pero syempre, mag aaral ako for boards. Ayoko ma boljak. Haha
Tuesday, March 16, 2010
Ayoko na mabuhay....
Syempre joke lang yan no. 'Yan lang ang nasabi ko nang marinig ko ang balitang ang supposedly free day ko sa thursday, ang last day before Pedia Ward, ay naging OPD-Cancer Institute duty pa. Huhuhu. E wala naman akong choice. Gumuho bigla ang mga pangarap kong matulog lang buong araw... but why? tapos nang aasar pa talaga yung pangalan ng first patient ko... ay naku, inaasar lang talaga siguro ako ng mga pangyayari. why me? haha. Akala mo naman kung anong crisis ang nangyayari sa buhay ko. Last 46 days na lang kasi kaya reklamador na ako. Arg.
For some reason, nalulungkot ako. At hindi ko sya nadaan sa KitKat Drumstick. Dahil hindi ako natuwa. Normal chocolate drumstick lang sya, na tinusukan ng isang kitkat stick sa gitna. Na gumasgas pa sa hard palate ko. :(
Wait lang. Bakit ako nasales talk ni Mich na magpabook ng Dumaguete-Siquijor trip? Haha. Naexcite ako. Bakit ang mura? Sana naman hindi ako nakasakay sa pakpak nito. Haha. Anyway, go na. Beach na ito.
For some reason, nalulungkot ako. At hindi ko sya nadaan sa KitKat Drumstick. Dahil hindi ako natuwa. Normal chocolate drumstick lang sya, na tinusukan ng isang kitkat stick sa gitna. Na gumasgas pa sa hard palate ko. :(
Wait lang. Bakit ako nasales talk ni Mich na magpabook ng Dumaguete-Siquijor trip? Haha. Naexcite ako. Bakit ang mura? Sana naman hindi ako nakasakay sa pakpak nito. Haha. Anyway, go na. Beach na ito.
Monday, March 15, 2010
Flighs of Ideas
New blog. Hindi ko na kasi inuupdate yung multiply blog ko for the longest time. Anyway, whatever. I need a new space for my random thoughts. Haha. Internship ends in 47 days. I love it. But still, parang ito ang pinakamatagal na 47 days, I have to spend it in Pedia pa talaga. At hindi nakakatulong si Neilson, na super tinatamad na din kumilos. Teh, wala tayong mararating pareho nito. Super tamad na natin pareho. Anyway, may new found hobby ako (c/o Maetan). Ang ifollow ang mga tao sa twitter, ie. Kris Aquino. Friends, itry nyo din. Medyo boring minsan pero pwede na din. Haha. Kanya kanyang hobby lang yan.
Kailangan ba talaga mag boards? Sabi ko kaya mama, hindi na muna ako magboboards. Sabi ko magtitinda na lang din ako. At tinawanan nya ako. Haha. Syempre, joke ko lang yun. Deep inside naman alam ko na hindi yun mangyayari dahil magboboards na ako. (Friends, pray for me. This is it.) Haha. At minsan, alam kong kinocomfort nyo lang ako kapag sinasabi ninyong papasa naman ako, pero sa totoo lang, added pressure sya minsan. E paano nga kung hindi?! Haha. Kailangan ko matuto maging optimistic ulit. Pero ang masmalaking tanong, ay pag pumasa ako, anong gagawin ko? Hindi naman ako nag iisa sa dilemma na yan. But still, ano na nga ba ang master plan? Sabi ko nga, pwede bang mag housewife na lang? Kahit walang asawa? Masmaganda kasi yung pakinggan kesa sa bum for life. Haha. Or magresidency? E ano naman? Parang inaassume na ng mga tao na IM person ako. Paano kung iba na lang pala? E ano naman? So confusing. Sana high school na lang ako ulit, na ang pinoproblema ko ay kanino ako kokopya ng assignment. At naremember ko lang ang pinagkkwentuhan namin nung isang araw. Lahat kami ay boto sa mag babies na si Joanne Santos (special mention). Isipin mo na lang Joanne, at least your eggs will be useful, unlike sa mga eggs namin na nasusunog lang sa radio. (I hate rad techs… X-ray! Toot!) Wala man lang chance magtago? At ilang beses mong uulitin? Ano na? Sacrificial eggs. Anyway, masmarami na kaming nakakarealize ng No to PGH sa residency. At wag nyo kaming ijudge kung ang rason namin ay gusto naman naming mag outfit pag resident na kami. Yung mabango kami. Yung white talaga ang dapat na white na damit. At higit sa lahat, yung hindi namin pproblemahin ang mga stretcher ng mga pasyente. Syempre mas may seryosong reasons kami, pero diba? Ok na din na reason yan? Kanya kanya lang yan.
Kailangan ba talaga mag boards? Sabi ko kaya mama, hindi na muna ako magboboards. Sabi ko magtitinda na lang din ako. At tinawanan nya ako. Haha. Syempre, joke ko lang yun. Deep inside naman alam ko na hindi yun mangyayari dahil magboboards na ako. (Friends, pray for me. This is it.) Haha. At minsan, alam kong kinocomfort nyo lang ako kapag sinasabi ninyong papasa naman ako, pero sa totoo lang, added pressure sya minsan. E paano nga kung hindi?! Haha. Kailangan ko matuto maging optimistic ulit. Pero ang masmalaking tanong, ay pag pumasa ako, anong gagawin ko? Hindi naman ako nag iisa sa dilemma na yan. But still, ano na nga ba ang master plan? Sabi ko nga, pwede bang mag housewife na lang? Kahit walang asawa? Masmaganda kasi yung pakinggan kesa sa bum for life. Haha. Or magresidency? E ano naman? Parang inaassume na ng mga tao na IM person ako. Paano kung iba na lang pala? E ano naman? So confusing. Sana high school na lang ako ulit, na ang pinoproblema ko ay kanino ako kokopya ng assignment. At naremember ko lang ang pinagkkwentuhan namin nung isang araw. Lahat kami ay boto sa mag babies na si Joanne Santos (special mention). Isipin mo na lang Joanne, at least your eggs will be useful, unlike sa mga eggs namin na nasusunog lang sa radio. (I hate rad techs… X-ray! Toot!) Wala man lang chance magtago? At ilang beses mong uulitin? Ano na? Sacrificial eggs. Anyway, masmarami na kaming nakakarealize ng No to PGH sa residency. At wag nyo kaming ijudge kung ang rason namin ay gusto naman naming mag outfit pag resident na kami. Yung mabango kami. Yung white talaga ang dapat na white na damit. At higit sa lahat, yung hindi namin pproblemahin ang mga stretcher ng mga pasyente. Syempre mas may seryosong reasons kami, pero diba? Ok na din na reason yan? Kanya kanya lang yan.
Old Posts
Kamusta naman ang 15 hours sa bus. Para kaming evacuation area sa bus. Walang pagkain at kung may tubig man, walang gustong uminom dahil sa gitna ka lang ng highway (na baha) pwede umihi. Bakit ako nasa bus?
Kasi may pasok kasi ako sa PGH ng 4pm. Syempre umuulan, naisip ko na na baha sa taft. So tinext ko si Neil nung morning. Sabi nya nung pumasok sya di pa naman baha sa Faura. So sabi ko aalis na lang ako ng maaga para maabutan ko pa ang no-flood-sa-faura. So yun, nagbus na ako since dadaan naman yun sa harap ng condo, feeling ko naman makakarating ako ng matiwasay. So wala pa namang flood sa Imus, with minimal flood sa Bacoor. Tapos pagdating sa may Baclaran, traffic kasi super di na umaandar yung mga papuntang EDSA pero nakadaan pa naman kami. So in short nakarating pa kami sa Quirino. But no hope talaga na makarating sa Taft. So umikot pa yung bus to Roxas kasi dun lang yata may dry land. Until makarating kami near Manila City Hall, na baha na. Tapos after super tagal naming nakapark dun, sinampa na lang nung driver yung bus sa island para makarating sa other lane. Kaya naman pala hindi umaandar. Kasi waterworld na yung kasunod. Puro tubig lang talaga yung makikita. Hindi ako bababa! And kung bumaba ako, saan naman ako pupunta diba? So mga 3:30 na ito ng hapon. Ilang hours na kami sa bus, at si manang di na kinaya, umihi na sa balde sa likod kasi wala naming tao (mga 6 lang kami sa bus). Composure pa ako pero may slight panic na kasi gusto ko na lang talaga makauwi. Tapos may narrating na naman kaming dry land somewhere sa area na yun, and super daming stranded na mga tao. Super basa na sila and all. Tapos napuno na yung bus and pabalik na kami sa Cavite… na narating namin nung 3:30 na ng umaga! NPO. Napanood namin lahat ng palabas ng GMA 7 mula yung show before Eat Bulaga hanggang Walang Tulugan ni Master Showman. Katext ko pa si Jane na nagkkwento ng disaster sa UERM. Super worried ko na. Di ko pa macontact si Christian. So panic. Nakakabaliw, agit pa yung ibang tao sa bus kasi nga parang wala naman kaming mararating. Baha naman sa labas. Walang food. Walang CR. Nagiging kalmado na lang ako kasi at least wala ako sa bubong mala Cristine Reyes. Gusto ko lang makauwi ng matiwasay. Hindi masaya. Thank you na din kay Lord, di ko naman kinailangan mabasa at lumusong sa baha.
Kasi may pasok kasi ako sa PGH ng 4pm. Syempre umuulan, naisip ko na na baha sa taft. So tinext ko si Neil nung morning. Sabi nya nung pumasok sya di pa naman baha sa Faura. So sabi ko aalis na lang ako ng maaga para maabutan ko pa ang no-flood-sa-faura. So yun, nagbus na ako since dadaan naman yun sa harap ng condo, feeling ko naman makakarating ako ng matiwasay. So wala pa namang flood sa Imus, with minimal flood sa Bacoor. Tapos pagdating sa may Baclaran, traffic kasi super di na umaandar yung mga papuntang EDSA pero nakadaan pa naman kami. So in short nakarating pa kami sa Quirino. But no hope talaga na makarating sa Taft. So umikot pa yung bus to Roxas kasi dun lang yata may dry land. Until makarating kami near Manila City Hall, na baha na. Tapos after super tagal naming nakapark dun, sinampa na lang nung driver yung bus sa island para makarating sa other lane. Kaya naman pala hindi umaandar. Kasi waterworld na yung kasunod. Puro tubig lang talaga yung makikita. Hindi ako bababa! And kung bumaba ako, saan naman ako pupunta diba? So mga 3:30 na ito ng hapon. Ilang hours na kami sa bus, at si manang di na kinaya, umihi na sa balde sa likod kasi wala naming tao (mga 6 lang kami sa bus). Composure pa ako pero may slight panic na kasi gusto ko na lang talaga makauwi. Tapos may narrating na naman kaming dry land somewhere sa area na yun, and super daming stranded na mga tao. Super basa na sila and all. Tapos napuno na yung bus and pabalik na kami sa Cavite… na narating namin nung 3:30 na ng umaga! NPO. Napanood namin lahat ng palabas ng GMA 7 mula yung show before Eat Bulaga hanggang Walang Tulugan ni Master Showman. Katext ko pa si Jane na nagkkwento ng disaster sa UERM. Super worried ko na. Di ko pa macontact si Christian. So panic. Nakakabaliw, agit pa yung ibang tao sa bus kasi nga parang wala naman kaming mararating. Baha naman sa labas. Walang food. Walang CR. Nagiging kalmado na lang ako kasi at least wala ako sa bubong mala Cristine Reyes. Gusto ko lang makauwi ng matiwasay. Hindi masaya. Thank you na din kay Lord, di ko naman kinailangan mabasa at lumusong sa baha.
Old Posts
Exagge naman yung ten years, mga 11 months lang to be exact. At baka nga this time, looseness of associtations na. Anyway, short kwento muna: second attempt ko na ito to blog. I hate multiply for not saving my blog! After approximately 30 minutes of typing (my random thoughts), I clicked on the publish button, then *poof*, bumalik lang sya sa site then walang blog. Arg. Effort. Anyway, my psych/anes experience is driving me crazy. Crazy people. At nakakapagod ng malala. Kakasira ng ulo sa psych (maiimunne ka nga naman, which is scary kasi baka lang dahil yun crazy ka na din) At kamusta naman ang diner dash ng pagBP sa PACU (recovery room)!?!?! I hate it. Dapat may hinahire na lang para magBP eh. Super sakit sa kamay last time nung toxic duty ko. Try nyo magBP for…. 15 hours!!! Buti na lang 1 more duty na lang (tomorrow… ngayon pa lang nagdadasal na ako) Not fun. And my patient’s have NPO breath… hmmm… reminiscing OB… Anyway, last time may mga funny kwentos, but ngayon na lang sya funny dahil during that time, naiirita lang ako sa kapaguran ko. May lola, na sumisigaw… sabi nya wag daw syang deadmahin, at wag magbingibingihan. Naiinip na kasi sya. Then she saw me, “Doktora, pakipulot nga ang sipilyo ko (sabay turo sa floor), nahulog ko.” (syempre walang toothbrush, imagination lang ni lola. Tapos 66 year old female, kakagising lang, umiiyak. Yung pang kinder-na-inagawan-ng-candy iyaw. “ang ate ko, asan ang ate ko?” paulit ulit. Nakakaloka si kuya nurse, pinatulan. “Lola? May ate pa kayo?” (with a grin). At si pay patient, “Nurse?!” (I’m not a nurse, I’m not wearing green scrubs!) “pakitawagan ang relatives ko sa roon, I want my pillow and my blanket. And water.” (Ate, nakita mo bang umaapaw na ang mga pasyente dito sa PACU at medyo all by myself ako ngayon?) syempre, in real life, deadma lang ako, walk away at baka may maisip pa syang iutos sa akin. Syempre, di din ako tumawag sa room nya. At maya maya narinig ko na lang winawarla na nya yung mga nurse.
Anyway, triage ako the yesterday sa ER. May patient from Bulacan, referred for CTT insertion. Pina THOC (to hospital of choice). So mega explain na naman ako, “punong puno po ang ospital, walang kama, walang mag oopera etc etc…” (habang nagsusulat na ako ng form) so gone na si lola. After 1 hour, bumalik sya at dineclare ni kuya ng pumunta daw sila Ospital ng Maynila at pinabalik daw sila sa PGH!!! Nakakaloka. Tinurf na nga pinabalik pa sa amin. So explain na naman ako na hindi nga sya maadmit dahil no vacancy. Even the floors are not vacant! Haha so… after 20 minutes, nagpapaliwanag pa din ako.. hay.
Tap tap revenge! Where’s sandee? Adik na ako sa tap tap revenge 2. Gusto ko na tuloy ng iTouch just for that. I miss lady gaga and her themed stage (complete with all the diamonds spinning) Hehe I want to play..
Si joanne ang kasama ko ngayon dito sa PACU…. Resident to patient: Anong pangalan mo? Patient: Bumubulong… Resident: Lakasan mo, kailangan marinig ko dito (nakatayo sya sa medyo malayo.. ) Joanne: may ganun ba, parang snellen? Kasama bas a NVS ang distance? Ace: baka ayaw nya lang maamoy ang NPO breath.
Gusto ko na magbakasyon. As in beach. May sand, may araw, may tubig… walang pasyente. But no, ang meron lang ako ay countdown to IM rotation.. boo. Boljakan na naman. Wish ko lang tlga, wag ako madeprive ng tulog! And food. Marunong pa kaya ako magbasa ng ECG? Sana naman no, dahil balak ko magIM.
Manood kayo ng Glee. Na nakuha ko lang kay Bea “nagbago na ako” Tauli. Magsstart na ulit yung Grey’s Anatomy. Yey. Meron pang kasunod yung mga sinulat ko kaso pagod na ako magtype. To be continued.
Anyway, triage ako the yesterday sa ER. May patient from Bulacan, referred for CTT insertion. Pina THOC (to hospital of choice). So mega explain na naman ako, “punong puno po ang ospital, walang kama, walang mag oopera etc etc…” (habang nagsusulat na ako ng form) so gone na si lola. After 1 hour, bumalik sya at dineclare ni kuya ng pumunta daw sila Ospital ng Maynila at pinabalik daw sila sa PGH!!! Nakakaloka. Tinurf na nga pinabalik pa sa amin. So explain na naman ako na hindi nga sya maadmit dahil no vacancy. Even the floors are not vacant! Haha so… after 20 minutes, nagpapaliwanag pa din ako.. hay.
Tap tap revenge! Where’s sandee? Adik na ako sa tap tap revenge 2. Gusto ko na tuloy ng iTouch just for that. I miss lady gaga and her themed stage (complete with all the diamonds spinning) Hehe I want to play..
Si joanne ang kasama ko ngayon dito sa PACU…. Resident to patient: Anong pangalan mo? Patient: Bumubulong… Resident: Lakasan mo, kailangan marinig ko dito (nakatayo sya sa medyo malayo.. ) Joanne: may ganun ba, parang snellen? Kasama bas a NVS ang distance? Ace: baka ayaw nya lang maamoy ang NPO breath.
Gusto ko na magbakasyon. As in beach. May sand, may araw, may tubig… walang pasyente. But no, ang meron lang ako ay countdown to IM rotation.. boo. Boljakan na naman. Wish ko lang tlga, wag ako madeprive ng tulog! And food. Marunong pa kaya ako magbasa ng ECG? Sana naman no, dahil balak ko magIM.
Manood kayo ng Glee. Na nakuha ko lang kay Bea “nagbago na ako” Tauli. Magsstart na ulit yung Grey’s Anatomy. Yey. Meron pang kasunod yung mga sinulat ko kaso pagod na ako magtype. To be continued.
Subscribe to:
Posts (Atom)